ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਜੀਬ ਦੀ ਗੁਮਸ਼ੁਦਗੀ ਵਿਰੁੱਧ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰੋ

ਸਰਬਜੀਤ ਗਿੱਲ 

ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ 15 ਅਕਤੂਬਰ ਤੋਂ ਗੁੰਮ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਗੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹਾਕਮ ਧਿਰ ਪ੍ਰਤੀ ਕਈ ਸ਼ੰਕਿਆ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਨਜੀਬ ਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਗੁੰਮ ਹੋ ਜਾਏ ਤਾਂ ਉਹ ਫਿਕਰਮੰਦੀ ਵਾਲਾ ਮਾਮਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਗੁੰਮ ਹੋਣ ਦੇ ਹਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਜਾਨਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਗੁੰਮ ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਚੋਣਾਂ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਰਗਰਮੀ ਵਾਲਾ ਮਹੌਲ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣਾ ਚੋਣ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾ ਕੁੱਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਗੂਆਂ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਨਾਅਰੇ ਲਗਾਉਣ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਹੇਠ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਡੱਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇਸ ਮਾਮਲੇ 'ਚ ਉਕਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਲਈ ਆਏ ਵਕੀਲਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।
ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮਹੌਲ ਸਿਰਜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੇ ਮਾਹੌਲ 'ਚ ਆਪਣੀ ਦਿਨ ਕੱਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਨੇ ਬਹਾਨੇ ਇਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕਸਰ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ ਜਾਂਦੀ। ਖਾਣ-ਪੀਣ, ਬੋਲਣ-ਚੱਲਣ, ਪਹਿਰਾਵੇ ਅਤੇ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਹੋਰਨਾ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਚ ਹਾਕਮ ਧਿਰ ਵਲੋਂ ਆਪਣੀ ਲੱਤ ਅੜਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।
ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਾਕਮਾਂ ਵਲੋਂ ਸਿਰਫ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦਲਿਤ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਬੁਰਾ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਘ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਹੇਠ ਮੋਦੀ ਵਲੋਂ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਅਤੇ ਦਲਿਤਾਂ ਦੇ ਹੱਕ 'ਚ ਆਮ ਹੀ ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹੇਠਲੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਖੁੰਝਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ। ਸੰਘੀਆਂ ਲਈ ਦੂਜੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਕੋਈ ਮਾਅਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਖਿਲਾਫ਼ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਹਮਲੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣਾ, ਉਕਸਾਉਣਾ, ਹਾਲਾਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨੇ ਜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਵੀ ਉਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੋਦੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਦਲਿਤਾਂ 'ਤੇ ਅਤਿਆਚਾਰ ਦੇ ਕੇਸਾਂ 'ਚ ਭਿਆਨਕਤਾ ਦੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ 'ਚ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਜੀਬ ਅਹਿਮਦ 15 ਅਕਤੂਬਰ ਤੋਂ ਲਾਪਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਲਾਪਤਾ ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੰਗ ਏ.ਬੀ.ਵੀ.ਪੀ. ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਆਪਸੀ ਤਕਰਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਹੋਸਟਲ 'ਚ ਏਬੀਵੀਪੀ ਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ 'ਚ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਸ ਤਕਰਾਰ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਨਜੀਬ ਗਾਇਬ ਹੈ। ਨਜੀਬ ਦੇ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਜਾਂ ਅਗਵਾ ਹੋਣ ਜਾਂ ਗੁੰਮ ਹੋਣ ਦੀ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਿਪੋਰਟ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਲੋਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਇਹ ਰਿਪੋਰਟ ਨਜੀਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਲੋਂ ਦਰਜ ਕਰਵਾਈ ਗਈ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਝਮੇਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਆਨਾਕਾਨੀ ਕਰਦੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਕੇਸਾਂ 'ਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਬਿਆਨ ਦਰਜ ਕਰਵਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਗੋਂ ਉਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ, ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਹ ਕੇਸ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇਣ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਉਸ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਲਈ ਚਾਹੇ ਹੋਸਟਲ ਦਾ ਵਾਰਡਨ ਜਾਂ ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੱਡਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋਵੇ। ਅਜਿਹੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜਾਂ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰੋਸ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਦੇ ਦਫਤਰ ਅੱਗੇ ਧਰਨਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਧਰਨਾਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਇਲਜ਼ਮ ਹੈ ਕਿ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਗੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਏ.ਬੀ.ਵੀ.ਪੀ. ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਨਜੀਬ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ  ਕੁੱਟਿਆ ਸੀ, 20 ਘੰਟੇ ਲਗਾਤਾਰ ਅੰਦਰਲੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਬਾਹਰ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ 'ਚ ਵਾਈਸ ਚਾਂਸਲਰ ਦਾ ਭੜਕਣਾ ਲਾਜਮੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੀ ਰਸਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨਜੀਬ ਦੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਗੀ ਨੂੰ 'ਸਸਤੇ' 'ਚ ਹੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਵੱਡਾ ਸਵਾਲ ਰੋਹਿਤ ਵੇਮੁੱਲਾ ਦੇ ਹੋਏ ਹਸ਼ਰ ਵਾਲਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਉਕਤ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਖ਼ੁਦਕਸ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਜਦੋਂ ਵਿਦਿਅਰਥੀਆਂ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਧਰੋਹ ਦੇ ਝੂਠੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦਰਜ ਕਰਵਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਧਰੋਹ ਦੇ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਵੀਡੀਓ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਵੀ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਪੇਸ਼ ਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ 'ਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਫਿਕਰਮੰਦੀ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੀ ਸੀ। ਵੀਸੀ ਦੇ ਘਿਰਾਓ ਬਾਅਦ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਨਜੀਬ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਸਤ 'ਚ ਲੈ ਲਿਆ।
ਘਟਨਾ ਦੇ 22 ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਉਸ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਪੁੱਛ ਪੜਤਾਲ ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਜੀਬ ਦਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਝਗੜਾ ਹੋਇਆ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਏਬੀਵੀਪੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਹੋਈ ਜਾਂਚ 'ਚ ਪੱਖਪਾਤ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਜਾਂਚ 'ਚ ਅਜਿਹੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਹੜੇ ਘਟਨਾ ਵੇਲੇ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸਨ।
ਇਥੇ ਇਹ ਵੀ ਜਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਿੱਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸੰਘ ਪਰਿਵਾਰ ਵਲੋਂ ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀਆਂ ਦਾ ਗੜ੍ਹ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ 'ਤੇ ਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਹੀ ਨਜੀਬ ਨਾਲ ਹੋਏ ਝਗੜੇ ਦੌਰਾਨ ਏਬੀਵੀਪੀ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਬੋਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਮ ਹੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਵਾਲਾ ਮਾਹੌਲ ਕਾਇਮ ਸੀ। ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਛੋਟੀ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਬਹਿਸਾਂ ਆਮ ਹੀ ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆ ਹਨ। ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਸਧਾਰਣ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਗੋਂ ਕਰੀਬ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ 'ਚ ਖੋਜਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
6 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਨਜੀਬ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣ ਨੂੰ ਇੰਡੀਆ ਗੇਟ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕਰਨ ਮੌਕੇ, ਜਿਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਘੜੀਸਿਆਂ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਵੱਡੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਗੀ ਦੀ ਸੂਖਮਤਾ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਅਤੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਿਚਕਾਰ ਵੰਡੇ ਜਾਣ ਵੱਲ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਉਕਸਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੂਖਮਤਾ ਦੀ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਨਜੀਬ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਬਣਾਈ ਗਈ ਜਾਂਚ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਇਹ ਮਾਮਲਾ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਗਰੋਂ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦੀ ਕਰਾਈਮ ਬਰਾਂਚ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਬਹੁਤੇ ਕੇਸਾਂ 'ਚ ਜਾਂਚ ਕਮੇਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਣ ਲਈ ਹੀ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਕਮੇਟੀਆਂ ਕੋਲ ਆਪਸੀ ਸਲਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲ ਪਾਉਂਦਾ। ਜਾਂਚ ਕਮੇਟੀਆਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਕੇਸਾਂ 'ਚ ਵਧੀਆ ਨਤੀਜੇ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੇ। ਇਹ ਮਸਲਾ ਸਿਰਫ ਨਜੀਬ ਦੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਗੀ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਮਾਹੌਲ ਦੇ ਚੌਖਟੇ ਵਿਚ ਰੱਖਕੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਅਤੇ ਦਲਿਤਾਂ 'ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਹਮਲੇ ਹੋਰ ਤਿੱਖੇ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਇੱਕਲੇ-ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਮੂਹਿਕ ਰੂਪ 'ਚ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ।
ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ 21 ਨਵੰਬਰ ਦੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿਚ ਛਪੀ ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਪਰੋਕਟਰ ਵਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜਾਂਚ ਮੁਤਾਬਕ ਏ.ਬੀ.ਵੀ.ਪੀ. ਦੇ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਦੇ ਆਗੂ ਵਿਕਰਾਂਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਨਜੀਬ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੱਟਮਾਰ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਰੁੱਧ ਇਤਰਾਜਯੋਗ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨਹੀਨਤਾ ਤੇ ਇਤਰਾਜਯੋਗ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਵਿਕਰਾਂਤ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਵਾਬ ਤਲਬ ਕੀਤਾ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟ ਵੀ ਗੋਂਗਲੂਆਂ ਤੋਂ ਮਿੱਟੀ ਹੀ ਝਾੜਦੀ ਹੈ।