ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਵਿਵਾਦ ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿਦ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੇ ਮੰਦਰ ਤੱਕ

ਇੰਦਰਜੀਤ ਚੁਗਾਵਾਂ 

ਇਟਲੀ ਦੇ ਬਦਨਾਮ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ, ''ਜੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬਹਿਸ 'ਚ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੇ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।''
ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਚ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਵਾਦ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ 'ਚੋਂ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਦੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦ ਦੀ ਇਹ ਝਲਕ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਕੋਈ ਅਚਾਨਕ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਭੜਕਾਹਟ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਕ ਸਿਲਸਿਲੇਬੱਧ ਰਣਨੀਤੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਸੰਘ ਪਰਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਲੁਕਵੇਂ ਏਜੰਡੇ ਅਧੀਨ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਤਕ ਰੂਪ 'ਚ, ਝਲਕਾਰਾ ਅਡਵਾਨੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਨਾਂਅ ਵਾਲੀ ਇਮਾਰਤ ਡੇਗੇ ਜਾਣ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ 'ਚ ਇਹ ਫਿਰਕੂ ਏਜੰਡਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮੇਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪ 'ਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਦੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਇਸ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣੇ, ਕਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ, ਕਦੇ ਇਸਾਈ, ਫੇਰ ਦਲਿਤ (ਰੋਹਿਤ ਵੇਮੁਲਾ) ਤੇ ਹੁਣ ਕਨ੍ਹਈਆ ਕੁਮਾਰ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਫਿਰਕੂ-ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਹਮਲੇ ਦਾ ਘੇਰਾ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਮੋਕਲ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। 15 ਤੇ 17 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ 'ਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵਾਪਰਿਆ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਖਤਰਨਾਕ ਏਜੰਡੇ ਬਾਰੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਵਲੋਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਚੇਤਾਵਨੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।
ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਬਕਾਇਦਾ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਨ੍ਹਈਆ ਕੁਮਾਰ ਦੀ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ 'ਚ ਪੇਸ਼ੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਮਾਹੌਲ ਸਿਰਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਬਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਨ੍ਹਈਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਮਰਥਕਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਵੀ ਇਹ ਸ਼ੰਕੇ ਜਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।
ਇਹ ਹਮਲਾ ਕਨ੍ਹਈਆ ਦੇ ਕੇਸ ਦੀ ਸੁਣਵਾਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਦਿੱਲੀ ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਵਿਧਾਇਕ ਓ.ਪੀ.ਸ਼ਰਮਾ ਤੇ ਭਾਜਪਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਇਕ ਵਕੀਲ ਵਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਚੌਹਾਨ ਇਸ ਲੱਠਮਾਰ ਗਿਰੋਹ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਓ.ਪੀ.ਸ਼ਰਮਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਮਰਥਕਾਂ ਨੇ ਸੀ.ਪੀ.ਆਈ. ਦੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਸੈੱਲ ਦੇ ਆਗੂ ਅਮੀਕ ਜਮੇਈ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਟਿਆ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਦੇ ਵੀਡਿਓ ਤੇ ਅਖਬਾਰਾਂ 'ਚ ਛਪੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਫ਼ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਵਰਦੀ ਵਾਲਾ ਗਰੁੱਪ ਨਾਅਰੇ ਲਾਉਂਦਾ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਅਦਾਲਤ 'ਚ ਹਾਜ਼ਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਅੱਗੋਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਵਾਈ ਸਮੇਂ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹਿਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ। ਇਹ ਜੁਆਬ, ਇਹ ਦਲੀਲ, ਇਹ ਗਿਰੋਹ ਸੁਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ 'ਦੇਸ਼ ਭਗਤ' ਦੀ ਕਲਗੀ ਲਾ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਮੁਨਸਿਫਾਂ' ਨੇ  ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਬੋਲ ਦਿੱਤਾ। 'ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ' ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਲਾਉਂਦਾ ਇਹ ਗਿਰੋਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ 'ਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੱਦਾਰ' ਗਰਦਾਨ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ 'ਭਾਰਤ ਵਿਰੋਧੀ ਅਨਸਰਾਂ ਤੇ ਅੱਤਵਾਦੀਆਂ ਦਾ ਅੱਡਾ' ਕਰਾਰ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ ਰਹੇ ਸਨ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਕੈਮਰਿਆਂ 'ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਰਿਪੋਰਟਰਾਂ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣਾਇਆ। ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿੱਧਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਹੁਕਮ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾ ਰਿਪੋਰਟਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁਟਾਪਾ ਚਾੜ੍ਹਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
'ਦਿ ਇੰਡੀਅਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ' ਦੇ ਰਿਪੋਰਟਰ ਆਲੋਕ ਸਿੰਘ ਦੀ ਹੱਡਬੀਤੀ ਨੋਟ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਉਹ ਲਿਖਦਾ ਹੈ,  ''ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਖੜੀ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। (ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ) ਤੂੰ ਕਿਥੋਂ ਆਂ, ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਭਾਈ ਸਾਹਬ ਮੈਂ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਤੋਂ ਨਹੀਂ। ਗਰੁੱਪ 'ਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਕਿਹਾ, ''ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸ਼ਨਾਖਤੀ ਕਾਰਡ ਦਿਖਾ।'' ਇਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਪਿਛਿਓਂ ਹੋਰ ਰੌਲਾ ਸੁਣਿਆ। ਉਹ ਇਕ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁੱਟ ਰਹੇ ਸਨ।
ਜਾਹਰਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਾਂਗ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਇੰਡੀਅਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ 'ਚ ਆਪਣੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਹਾਲਾਤ ਤੋਂ ਜਾਣੂੰ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਕੱਢਿਆ ਪਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਵਰਦੀ ਵਾਲਾ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੋਂ ਆ ਧਮਕਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਖੋਹ ਲਿਆ।
''ਤੂੰ ਵੀਡਿਓ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏਗਾ, ਉਸ ਨੇ ਹੁਕਮ ਚਾੜ੍ਹਿਆ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਫੋਨ ਕਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਾਲੇ ਕੋਟ ਵਾਲਾ ਇਕ ਤੀਸਰਾ ਵਿਅਕਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਥੱਪੜ ਜੜ ਦਿੱਤਾ। ਕੁੱਝ ਸੈਕਿੰਡ 'ਚ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ 10 ਵਕੀਲਾਂ ਨੇ ਘੇਰ ਲਿਆ। 'ਦੇਸ਼ ਦੇ ਗਦਾਰ' ਆਖਦਿਆਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਏ।
''ਮੈਂ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ, 'ਮੈਂ ਇਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਇਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹਾਂ।' ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਹ ਰੁਕ ਗਏ ਪਰ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਵਰਦੀ ਵਾਲਾ ਇਕ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਆਇਆ ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਥੱਪੜ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਉਹ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਚੀਖ਼ ਰਹੇ ਸਨ, 'ਇਸਨੇ ਵੀਡਿਓ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ ਹੈ... ਦਫ਼ਾ ਹੋ ਜਾ ਇਥੋਂ।''
ਅਖੀਰ ਅਦਾਲਤ 'ਚੋਂ ਇਕ ਵਕੀਲ ਮੇਰੇ ਬਚਾਅ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਇਆ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਹਮਲਾ ਰੋਕਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਅਦਾਲਤੀ ਕੰਪਲੈਕਸ ਛੱਡਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਮੰਗਿਆ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦੀ ਸਕਰੀਨ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਜਦ ਮੈਂ ਉਥੋਂ ਤੁਰਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਾਲੇ ਕੋਟ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਇਕ ਗਰੁੱਪ ਕੁੱਝ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਡੀ.ਐਨ.ਏ. ਅਖਬਾਰ ਦਾ ਆਜ਼ਾਨ ਵੀ ਸੀ।
ਮੈਂ ਸਮਾਨ ਸਕੈਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਕੋਲ ਖੜੇ ਪੁਲਸੀਆਂ ਵੱਲ ਭੱਜਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਦਖਲ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ  ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਇਕ ਪੁਲਸੀਏ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ, ''ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ? ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਕਿਉਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਮਦਦ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ?'' ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਬੜੀ ਬੇਰੁਖੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, ''ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਮੁੜ ਵਾਪਰੇ, ਚਲਾ ਜਾ।'' ਹੋਰਨਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਇੰਡੀਆ ਗੇਟ ਵੱਲ ਖੁੱਲਦੇ 2 ਨੰਬਰ ਗੇਟ ਵੱਲ ਗਿਆ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਆਏ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਕੋਟਾਂ ਵਾਲੇ ਕਈ ਹੋਰ ਸਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜੇ ਆਏ। ਉਹ 'ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ' ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਲਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਪੁਲਸ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਗੇਟ ਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਕਾਲੇ ਕੋਟਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਗੇਟ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹੇ ਲਗਾਤਾਰ ਸਾਨੂੰ ਘੂਰ ਰਹੇ ਸਨ।''
ਇਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਇਕੱਲੇ ਆਲੋਕ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਿਆ। ਘੱਟੋ ਘੱਟ 10 ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁੰਡਾ ਅਨਸਰਾਂ ਨੇ ਕੁਟਾਪਾ ਚਾੜ੍ਹਿਆ। 9 ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਹੋਏ ਹਮਲੇ ਵਿਰੁੱਧ ਤਿਲਕ ਮਾਰਗ ਥਾਣੇ 'ਚ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦਰਜ ਕਰਵਾਈ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਆਲੋਕ ਸਿੰਘ ਤੇ ਕੋਨੇਨ ਸ਼ੈਰਿਫ ਐਮ. (ਇੰਡੀਅਨ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ), ਅਮਿਤ ਪਾਂਡੇ (ਆਈ.ਬੀ.ਐਨ.7), ਅਕਸ਼ੇ ਦੇਸ਼ਮਨੇ (ਇਕਨਾਮਿਕ ਟਾਇਮਜ਼), ਅਮੀ ਤਿਰੋਡਕਰ (ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਨ), ਸਨਾ ਸ਼ਕੀਲ  (ਟਾਇਮਜ਼ ਆਫ ਇੰਡੀਆ), ਸ਼ਿਰੀ ਨਿਰਾਸ਼ (ਸਹਾਰਾ ਸਮਯ), ਅਮੀਆ ਕੁਸ਼ਵਾਹਾ (ਆਈ.ਏ.ਐਨ.ਐਸ.) ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਨ ਜਾਵਿਦ (ਡੀ.ਐਨ.ਏ.) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਵਿਚ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ ਕਿ ਕੈਰਾਲੀ ਨਿਊਜ਼ ਦੇ ਮਨੂੰ ਸ਼ੰਕਰ ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਉਣਾ ਪਿਆ।
ਇਸ ਨੰਗੇ ਚਿੱਟੇ ਧਾਵੇ ਵਕਤ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨ ਬਣੀ ਰਹੀ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਬੀ. ਐਸ. ਬੱਸੀ ਨੇ ਕੋਰਟ ਕੰਪਲੈਕਸ 'ਚ ਹੋਈ ਇਸ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਮਾਮੂਲੀ ਧੱਕਾਮੁੱਕੀ ਦੱਸਿਆ। ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਵਧੀਕੀਆਂ ਹਰ ਪਾਸਿਓਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਮਾਮੂਲੀ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੋਈ ਗੰਭੀਰ ਸੱਟ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ।
ਭਾਜਪਾ ਵਿਧਾਇਕ ਓ.ਪੀ.ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਕੋਈ ਲੁਕੋ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ। ਜਦ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸੀ.ਪੀ.ਆਈ. ਆਗੂ ਅਮੀਕ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ, ''ਮੈਂ ਗੋਲੀ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਜੇ ਬੰਦੂਕ ਹੁੰਦੀ।''
17 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਹਾਲਾਤ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਬਦਤਰ ਸਨ। ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਵੱਲੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਜਾਰੀ ਹਦਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਅਸਲੋਂ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਪੇਸ਼ੀ ਮੌਕੇ ਕਨ੍ਹਈਆ ਕੁਮਾਰ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦੇ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਬੀ.ਐਸ.ਬੱਸੀ ਨੂੰ ਕਨ੍ਹਈਆ, ਵਕੀਲਾਂ ਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੌਂਪੀ ਸੀ। ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦੀਆਂ ਹਦਾਇਤਾਂ 'ਤੇ ਅਮਲ ਸਿਰਫ ਇੰਨਾ ਕੁ ਹੋਇਆ ਕਿ ਤਿੰਨ ਹਜ਼ਾਰ ਪੁਲਸ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਅਦਾਲਤੀ ਕੰਪਲੈਕਸ 'ਚ ਤਾਇਨਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮੂਕ ਦਰਸ਼ਕ ਬਣੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਦੇ ਰਹੇ।
ਕਨ੍ਹਈਆ ਨੂੰ ਜਦ ਪੇਸ਼ੀ 'ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਉਪਰ ਵਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਚੌਹਾਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਵਕੀਲਾਂ ਦੇ ਕਾਲੇ ਕੋਟਾਂ ਵਾਲਾ ਇਕ ਝੁੰਡ ਟੁੱਟ ਪਿਆ। ਉਸ 'ਤੇ ਪੱਥਰਾਓ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਟੁੱਟੇ ਗਮਲੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰੇ ਗਏ, ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਅਖਬਾਰਾਂ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਕੀਲਾਂ ਦੇ ਨਾਂਅ ਲੈ ਕੇ ਲਾਅਣਤਾਂ ਪਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਰੀ ਰਹੀ। ਪੁਲਸ ਅਸਲੋਂ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨ ਬਣੀ ਰਹੀ, ਵਿਕਰਮ ਚੌਹਾਨ ਗੁੰਡਿਆਂ ਵਾਂਗ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ ਡਾਂਗ ਲਈ ਭੱਜਾ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਜਦ ਇਸ ਅਰਾਜਕਤਾ ਭਰੇ ਮਾਹੌਲ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਅਦਾਲਤ ਨੇ 5 ਵਕੀਲਾਂ ਦਾ ਇਕ ਪੈਨਲ ਹਾਲਾਤ ਦੇ ਜਾਇਜ਼ੇ ਲਈ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ 'ਚ   ਭੇਜਿਆ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਘੇ ਵਕੀਲ ਕਪਿਲ ਸਿੱਬਲ, ਰਾਜੀਵ ਧਵਨ, ਹਰੇਨ ਰਾਵਲ, ਦੁਸ਼ਯੰਤ ਦਵੇ ਅਤੇ ਏ.ਡੀ.ਐਨ. ਰਾਓ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦੇ ਵਕੀਲ ਅਜੀਤ ਕੇ. ਸਿਨ੍ਹਾ ਵੀ ਸੀ। ਜਦ ਇਹ ਪੈਨਲ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ਿਆ ਗਿਆ। ਬੋਤਲਾਂ, ਪੱਥਰ, ਟੁੱਟੇ ਗਮਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਸੁੱਟੇ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਗਈਆਂ ਤੇ 'ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਦੱਲੇ' ਤੱਕ ਆਖਿਆ ਗਿਆ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਖੌਤੀ ਦੇਸ਼ ਭਗਤਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦਾ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ ਹੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਰਵਉਚ ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ਿਆ। 17 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ 'ਚ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਐਨ.ਡੀ.ਜੈਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪਟੀਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸੁਣਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਕਨ੍ਹਈਆ ਲਈ 'ਇਨਸਾਫ ਤੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਤੇ ਵਾਜਬ ਪਹੁੰਚ' ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਸੁਣਵਾਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕ ਵਕੀਲ 'ਵੰਦੇ ਮਾਤਰਮ' ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਮਾਹੌਲ ਬਿਲਕੁਲ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ ਵਰਗਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਜੱਜਾਂ ਦੇ ਵਰਜਣ 'ਤੇ 'ਦੇਸ਼ ਭਗਤ' ਦੇ ਚੋਗੇ ਵਾਲਾ ਇਕ ਹੋਰ ਵਕੀਲ ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, ''ਜੇ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਮਾਤਰ ਭੂਮੀ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਚੁੱਪ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਦੇ ਹੋ?'' ਇਸ 'ਤੇ ਜਸਟਿਸ ਚੇਲਮੇਸ਼ਵਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, ''ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਹੀ ਹਾਂ। ਜੇ ਕੋਈ ਮਾਤਰਭੂਮੀ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਾਨੂੰਨ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਲੈ ਲਓਗੇ? ਅਜੋਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਸੰਜਮ ਨਾਂਅ ਦਾ ਲਫ਼ਜ਼ ਕਿਤੇ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਹੈ।''
ਅਰਾਜਕਤਾ ਭਰਿਆ ਇਹ ਮਾਹੌਲ ਕੋਈ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਉਹ ਭੜਕਾਹਟਾਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਕੇਂਦਰੀ ਗ੍ਰਹਿ ਮੰਤਰੀ ਰਾਜਨਾਥ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈਆਂ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਜੇ.ਐਨ.ਯੂ. ਵਿਵਾਦ ਪਿੱਛੇ ਹਾਫਿਜ਼ ਸਈਦ ਦਾ ਹੱਥ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਹੀ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਝੂਠੀ ਨਿਕਲੀ। ਵਕੀਲ ਵਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਚੌਹਾਨ ਵਲੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ 'ਤੇ 11 ਫਰਵਰੀ ਤੋਂ 15 ਫਰਵਰੀ ਵਿਚਕਾਰ ਪਾਈਆਂ 9 ਪੋਸਟ ਵੀ ਇਹੋ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹ ਵਕੀਲਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਅਦਾਲਤ ਪਹੁੰਚ ਕੇ 'ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦਾ ਮੁਜ਼ਾਹਰਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਗੱਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ' ਦੀ ਤੁੱਖਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੋਈ ਸਧਾਰਨ ਵਕੀਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਰਾਜਨਾਥ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਜੇ.ਪੀ. ਨੱਡਾ ਤੇ ਕੈਲਾਸ਼ ਵਿਜੈਵਰਗਿਆ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਫੇਸਬੁੱਕ 'ਤੇ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਸਤੰਬਰ 'ਚ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵੇਲੇ ਏ.ਬੀ.ਵੀ.ਪੀ. ਦੇ ਇਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ 'ਚ ਵੀ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੋਈ ਓਹਲਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। 16 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਉਹ ਫੇਸਬੁੱਕ 'ਤੇ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ 'ਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ, ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਏ ਗਏ 'ਸਬਕ' ਵਾਸਤੇ 'ਸਹਿਯੋਗ' ਦੇਣ ਲਈ ਹਰ ਇਕ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, ''ਅੱਜ ਮੈਂ ਬਾਰ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੋਣ 'ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਤੋਂ ਕੇਵਲ ਉਹ ਹੀ ਭਾਰਤ 'ਚ ਰਹਿਣਗੇ ਜਿਹੜੇ 'ਜੈ ਹਿੰਦ' ਕਹਿਣਗੇ।''
16 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਹੀ ਇਕ ਹੋਰ ਪੋਸਟ 'ਚ ਚੌਹਾਨ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ''ਮੈਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗੁੰਡਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਹਨ ਹੁਣ ਹੀਰੋ ਹਨ। ਜੇ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦਾ 'ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਦੀ ਜੈ' ਕਹਿ ਕੇ ਵਿਰੋਧ  ਕਰਨਾ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਗੁੰਡਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਰੇ ਕੀ ਭੌਂਕ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਜਿਸ਼ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸੀਂ ਭਲਕੇ ਫਿਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਤੱਕ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਿਣਤੀ 'ਚ ਅਦਾਲਤ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।'' ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਪਟਿਆਲਾ ਹਾਊਸ ਕੋਰਟ ਵਿਚ ਦਨਦਨਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਦੱਸਣ ਦਾ ਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਅਰਾਜਕਤਾ ਭਰੇ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਾਲੇ ਮਾਹੌਲ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ 'ਚ ਪੁਲਸ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਨ੍ਹਈਆ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਮੁੜ ਹਮਲਾ ਗੁੰਡਾ ਅਨਸਰਾਂ ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦੀ ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਟੀ.ਵੀ. ਚੈਨਲਾਂ 'ਤੇ ਸਿੱਧੇ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਰਾਹੀਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਉਸ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਸਾਫ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ 'ਪੁਖਤਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ' ਲਈ ਪੁਲਸ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਡਾਕਟਰੀ ਮੁਆਇਨੇ 'ਚ ਕਨ੍ਹਈਆ ਨਾਲ ਕੁੱਟਮਾਰ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।
ਇੱਥੇ ਇਹ ਪੱਖ ਵੀ ਧਿਆਨ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਨ੍ਹਈਆ ਕੁਮਾਰ ਖਿਲਾਫ ਦੇਸ਼ ਧਰੋਹ ਦਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਇਕ ਵੀਡਿਓ ਕਲਿਪ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਿਰੁੱਧ ਕਾਰਵਾਈ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੀਡਿਓ ਦੀ ਥਾਂ ਸਬੂਤਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਨ੍ਹਈਆ ਖਿਲਾਫ ਮੁਕੱਦਮੇ ਲਈ ਆਧਾਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਵੀਡਿਓ ਨੂੰ ਫਾਰੈਂਸਿਕ ਮਾਹਿਰਾਂ ਨੇ ਜਾਲ੍ਹੀ ਕਰਾਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਦੇ ਸਬੂਤ ਸਾਹਮਣੇ ਆ  ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਭਾਜਪਾ ਵਿਧਾਇਕ ਤੇ ਵਕੀਲਾਂ ਦੀ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਾਲੇ ਵੀਡਿਓ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਸਿੱਧੇ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਰਾਹੀਂ ਦੇਖੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਕੋਈ ਛੇੜਛਾੜ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਪਰ ਇਸ ਸਭ  ਕੁੱਝ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਸ ਸੰਬੰਧ 'ਚ ਦਾਇਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਐਫ.ਆਈ.ਆਰ. 'ਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਨਾਂਅ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਅਣਪਛਾਤੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜਦਕਿ ਵਿਧਾਇਕ ਓ.ਪੀ. ਸ਼ਰਮਾ ਤੇ ਵਕੀਲ ਵਿਕਰਮ ਚੌਹਾਨ ਕੈਮਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੜੇ ਫਖ਼ਰ ਨਾਲ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕਬੂਲ ਰਹੇ ਹਨ।
ਜ਼ਰਾ ਬੀਤੇ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਫਰਵਰੀ 2016 ਦੇ ਇਸ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਤੇ 6 ਦਸੰਬਰ 1992 ਨੂੰ ਅਯੁੱਧਿਆ 'ਚ  ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿੱਦ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਡੇਗੇ ਜਾਣ ਵਿਚ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਹਨ। ਬਾਬਰੀ ਮਸਜਿੱਦ ਢਾਹੇ ਜਾਣਾ ਅਡਵਾਨੀ ਦੀ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਰਾਹੀਂ ਭੜਕਾਏ ਗਏ ਹਿੰਦੂ ਛਾਵਨਵਾਦ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ। ਅਡਵਾਨੀ ਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਭਾਜਪਾ ਆਗੂਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮਸਜਿੱਦ ਡੇਗੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਹੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਖਰੂਦੀ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਤਰੱਦਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਪੁਲਸ ਵੀ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁਣ ਵੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਤੇ ਗ੍ਰਹਿਮੰਤਰੀ ਰਾਜਨਾਥ ਸਿੰਘ ਵਲੋਂ ਭੜਕਾਏ ਗਏ ਅੰਧ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਕਾਰਨ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਵਿਧਾਇਕ ਤੇ ਉਸਦੇ ਕਰਿੰਦੇ ਵਕੀਲਾਂ ਵੱਲੋਂ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ ਨੰਗੇ ਚਿੱਟੇ ਰੂਪ 'ਚ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਨਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬੋਲੇ, ਨਾ ਗ੍ਰਹਿ ਮੰਤਰੀ ਤੇ ਪੁਲਸ ਵੀ ਤਮਾਸ਼ਬੀਨ ਬਣੀ ਰਹੀ।
ਜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਫਰਕ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ ਕਿ 1992 'ਚ ਇਕ ਧਰਮ ਦੀ ਮਸਜਿੱਦ ਡੇਗੀ ਗਈ ਸੀ ਤੇ 2016 'ਚ 'ਇਨਸਾਫ ਦਾ ਮੰਦਰ' ਢਾਹਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।